Χρόνια πολλά σε όλους τους ποιητές και τις ποιήτριες
καθώς και σε όσους αγαπούν την ποίηση.
Σαν δώρο σήμερα προσφέρουμε μιά παρομοίωση από τον "Ερωτόκριτο" (στιχ. 1107 - 1124)
Σαν το λουλούδι π` όμορφο παρ` άλλο η φύση κάνει,
κι` έρθει άνεμος με τη χιονιά να το ψυχομαράνει,
κι` η ομορφιά ντου χάνεται, τη μυρωδιά δεν έχει,
όσ` ώρα είναι ανεμική, κι` όσ` ώρα χιόνι βρέχει,
μα τό `βγη ο ήλιος να το δη και βράση να να του δώσει,
και να μορφίσει το ζιμιό, τα φύλλα να ξαπλώσει,
το χιόνι που `ν` τριγύρω ντου χαμαί νερό το ρίχνει,
τη μυρωδιά, την ομορφιάν, ωσάν και πρώτας δείχνει,
όλες τσι χάρες σαν εβγεί ο ήλιος του τσι δίδει,
που τόχεν άσκημο η χιονιά, τση νύκτας το σκοτίδι,
έτσι `χαν και την Αρετή τα πάθη μαραμένη,
κι ασούσουμη κι ανέγνωρη, κακά καταστεμένη,
κι` η σκοτεινάγρα τση φλακής, του λογισμού η κρυγιότη,
πολλ΄; άσκημην εκάμασι την όμορφήν τση νιότη.
μα σαν είδε τον ήλιον τση μες στη φλακήν κι εμπήκε,
εξαναγίνη το ζιμιό την ασκημιάν εφήκε,
εγιάγειρεν η ομορφιά που τσ` ήτο μακρεμένη,
ήβραζε, πάλι ενέζησε, οπού `το χιονισμένη.
Είναι στο σημείο όπου γίνεται η αναγνώριση του Ερωτόκριτου από την Αρετή, μέσα στη φυλακή της, και φυσικά η στιγμή είναι πολύ σημαντική, από τις κορυφαίες του έργου. Ο ποιητής υπογραμμίζει, εξηγεί και αναλύει τη στιγμή αυτή με την πλατειά αυτή παρομοίωση, όπως και ο Όμηρος στα έπη του.
Η παρομοίωση του Κορνάρου, έχει την ίδια ακρίβεια, ευστοχία και λειτουργικότητα όπως η παρομοίωση (γενικά) του Ομήρου. Φυσικά δεν μπορεί να είναι τυχαίο ούτε συμπτωματικό. Δείχνει ότι ο κρητικός ποιητής είναι πολύ καλός μαθητής του Ίωνα ποιητή, όχι μόνο στις παρομοιώσεις, αλλά στην όλη επική σύνθεση. Θα τολμήσουμε μάλιστα να πούμε ότι η Αρετούσα είναι η συνέχεια της Πηνελόπης, που δεν περιμένει πια παθητικά, αλλά κινεί την όλη επική δράση του συντρόφου με την επιλογή της. Είναι καιρός πια να ξεπεράσουμε την απέχθεια των Φαναριωτών και των Λογιώτατων για την πραγματική μας ποίηση (στους προγόνους των οποίων τα ακριτικά τραγούδια δεν άρεσαν και θέλησαν να φτιάξουν το δικό τους ξενέρωτο "έπος") και να παραδεχτούμε ότι ο "Ερωτόκριτος" είναι το έπος της χριστιανικής μας εποχής, στην οποία η προσωπική επιλογή του συντρόφου και μάλιστα από την πλευρά της γυναίκας, είναι τόσο σημαντική, έως θανάτου.
