ΜΑΡΤΥΡΙΑ

μην ανησυχείς
και μη γυρεύεις την επιδοκιμασία του κόσμου,
γύρευε μόνο την επιδοκιμασία του Δημιουργού σου.

(Αληθινή εν Θεώ Ζωή, 9 Απριλίου 1993)
www.tlig.gr

1.
Γυρίζω στο ίδιο σημείο
ξανά και ξανά
στις ίδιες εικόνες
στη σκοτεινή επιθυμία της εξουσίας
να μου σημαδεύει το πρόσωπο.

Θ` αλλάξω μυαλό
όταν πεθάνει ο θάνατος
θ` αλλάξω εαυτό
όταν γυρίσει το φως

τους κομμένους δρόμους
όταν γεμίσεις μ` ανθρώπους που θαρθούν
και δεν θα είναι πάντοτε αύριο
η μέρα της επιστροφής.

Άνοιξα τόσες πόρτες
και δεν άνοιξα καμιά
άκουγα όλη νύχτα τη βροχή
και δεν έβρεχε.

Σαν τεντωμένο πανί σε καράβι
που ταξιδεύει με τον άνεμο
τεντώνεις τη ζωή μου

τα πιο λυπημένα γιασεμιά
της ζωής μου Σε περιμένουν
ολομόναχα στη στάση του λεωφορείου...

2.
Αυτός ο τοίχος από φόβο
ήταν αδιαπέραστος.
Υποτίθεται πως μ` αγαπούσαν
τούβλο με τούβλο καθώς τον έχτιζαν

μέχρι που η φωνή μου χάθηκε
και τίποτα δεν ακουγόταν πια∙
υποτίθεται πως είχα γίνει καλό παιδί
κάτω από την τελευταία πέτρα
την οριζόντια.

Και κανείς ποτέ δεν άκουγε
πώς κλωτσούσα το ξύλινο κουτί
καθώς μεγάλωνα και δεν χωρούσα πια
πώς ούρλιαζα ανάμεσα στις πέτρες
από θανατηφόρα αγάπη...

Μόνο εγώ τον έβλεπα
χαρούμενο να με καταστρέφει
και να ψιθυρίζει «οι γονείς σου σε μισούν
γιατί δεν αξίζεις τίποτα»
και σε κείνους έλεγε «έχει το διάβολο μέσα της
πετάξτε την έξω από το σπίτι».

Το κατεστραμμένο σπίτι είμαι εγώ
πεταμένο στο δρόμο σα σκουπίδι
ω, οι πέτρες μου
είναι δεμένες στα πόδια μου τώρα πια
γράφουν καταδικαστικές αποφάσεις.

Το κακό βλέμμα με σκέπασε
το δάχτυλο που δείχνει με έδειξε
και η εξορία έγινε καθημερινή μου μοίρα.

Μέτρησα τα σκαλιά της πτώσης ένα ένα
ξεφλουδίζοντας όλες τις αμαρτίες σαν κρεμμύδι
γιατί ήμουν στη μαύρη πλευρά του κόσμου
εκεί που η αγάπη λήγει
και είχε λήξει προ πολλού.

Με τους αθώους δε μοιάζω
και με τους αμαρτωλούς δεν μπορώ να ταυτιστώ


3.
Το κλειδί ήταν ο φόβος
και κανείς δεν έσκυβε να το μαζέψει.
Πεταμένο έξω από το κάστρο
κι οι φοβισμένοι έλεγαν απέξω:
«Μη φοβάσαι»


4.
Στα σκαλιά της εκκλησίας
ζητιανεύω μια προσοχή
ένα βλέμμα
μια πληροφορία
πού είναι ο Ιησούς.
Οι Φαρισαίοι προσπερνούν
με τα πολυτελή τους ενδύματα
προσεκτικοί, μην τυχόν
και μ` ακουμπήσουν.
Ω, δεν είμαι πόρνη,
μακάρι να ήμουν
θάταν πολύ πιο σαφές
πώς να μετανοήσω,
είμαι από την ίδια ζύμη,
μια αμαρτία πολύ πιο πονηρή
αναλγησία, σκληρότητα, υπερηφάνεια.


5.
Άκουσα ότι θαρθείς
και βγήκα στο δρόμο για να δω:
Σκόνη κάλυπτε τα μονοπάτια
κι οι έμποροι έκαναν όπως πάντα φασαρία.
Κι όμως εκεί μακριά Σε κατάλαβα
όπως τα γυμνά κλαριά
το βήμα της άνοιξης.


6.
Όταν ο κόσμος καταστράφηκε
μέσα μου
ήσουν εκεί
και μου κράταγες το χέρι
μα εγώ δεν Σε αναγνώρισα∙
μου είχαν μάθει πως είσαι σκληρός.

Όταν Σου ζήτησα να με βοηθήσεις
μου έδωσες το Σταυρό Σου,
μα εγώ δεν Σε κατάλαβα∙
νόμισα πως με εγκατέλειψες.

Σε φοβόμουν και Σε ήθελα
κρυβόμουν και Σε έψαχνα,
ήμουν τελείως αβοήθητη από τους ανθρώπους
γιατί η πληγή ήταν βαθειά και κρυφή…

Εσύ τώρα μας διδάσκεις
πώς να Σε πλησιάσουμε
τις κομμένες γέφυρες αποκαθιστάς
με ασφάλεια θεραπεύεις
τις τρομοκρατημένες μας ζωές.


7.
Τα πιο όμορφα χέρια του κόσμου
μακριά λεπτά δάχτυλα
το πιο ευγενικό άγγιγμα
χέρια πάντα καλοσύνης
και προσφοράς
χέρια Δημιουργού
χέρια πάντα υποδοχής
έχουν το πιο φοβερό σημάδι
το σημάδι των καρφιών


8.
Είναι εκεί
οποτεδήποτε Τον ζητήσεις
δεν θα σου πει δεν μπορώ τώρα
έχω δουλειά
η ώρα για την οποία πληρώσατε
τελείωσε, φύγετε
όχι είναι εκεί
ταπεινός υπηρέτης
αυτός
ο Ίδιος

ο Πατέρας
που-είναι-πάντα-μαζί
που δεν λείπει από το σπίτι για δουλειές
που δεν παίρνει ποτέ διαζύγιο
που δεν ξεχνά πως έχει παιδί
που δεν δηλώνει αδυναμία να βοηθήσει
και ο Γιος Του φίλος, αδερφός
πάντα προσφέρεται
για να κλάψεις ανακουφιστικά
ακουμπώντας το θεϊκό Του μανδύα
γιατί ξέρει, ξέρει πολύ καλά
και σέβεται
το βαθύ ταραγμένο πόνο


9.
Και πηγαίνεις εκεί
στη σκοτεινιά
που καίει το καντηλάκι
τις σταυρωμένες ενορμήσεις
απ` το νόμο
εναποθέτεις.

Εκείνος καταλαβαίνει
δεν κρίνει
-τι να κρίνει-
παίρνει τις ανικανοποίητες
παίρνει και το νόμο,
σου δίνει έναν εαυτό ολόκληρο

ξανά
αφέωνταί σου αι αμαρτίαι
σου λέει φιλικά
¬-πες ότι δεν έγινε-
και ουκέτι αμάρτανε πια
-διαχειρίσου πιο σωστά.


10.
Το τέλος της ιστορίας
είναι αυτό
να ακουμπήσω το κεφάλι μου
το μάγουλό μου
στο μοσχομυρισμένο Σου χιτώνα
που ευωδιάζει
από το σώμα Σου
να νιώσω λίγο
από αυτή την αγάπη
που Εσύ φύτεψες μέσα στο μυαλό μου
Εσύ με έκανες
να την ονειρευτώ
εγώ σου ζήτησα μόνο
να με γλυτώσεις από το μίσος
και τη ζήλεια
αυτών που υποτίθεται
πως μ` αγαπούσαν…

Δεν ήξερα ότι καλείς
σε έναν άγνωστο δρόμο
πως φεύγεις και χάνεσαι
και παρουσιάζεσαι αναπάντεχα
δεν ήξερα πως αγαπάς
τόσο οδυνηρά και τόσο εξαίσια
πως χαρίζεις έναν άγνωστο εαυτό
ολοκαίνουριο
πως Εσύ είσαι η αντιπροσωπεία
των εαυτών…

11.
Καίγεται η πραγματικότητα
λιώνουν τα στηρίγματα
ο αέρας άναψε
και καίει τα σωθικά.
Ο πόνος πολλαπλασιάστηκε
μια τεράστια μπάλα που έρχεται
με τρομερή ταχύτητα.
Ο μηχανισμός της λησμονιάς
κυρίευσε κάθε δραστηριότητα
η άρνηση της πραγματικότητας

Να προχωρήσεις μέσα
στο φλεγόμενο κόσμο
που δεν είναι ένα καμίνι πια
μα χιλιάδες
εκατομμύρια
συναισθήματα που βράζουν

Δεν είμαι εγώ
που έχω το πρόβλημα
είπε το μυαλό
όταν μεγάλωσε επιτέλους
και ξέφυγε απ` το εγώ
κοιτάζοντας τριγύρω
όλα τα εγώ να καίγονται

Τότε μια λάμψη απ` τον ουρανό
του έδωσε λευκή στολή νοσοκόμας
τη δύναμη να βλέπει
να τρέχει να βοηθά
ω Θεέ μου είπε
ο παλιός κόσμος καίγεται


12.
Και ήρθες Εσύ, α
με την ωραία Σου κίνηση
η Βασίλισσα που επιστρέφει
το Πνεύμα της Αληθείας
να χτυπήσεις την καμπάνα της ψυχής
που κοιμόταν
και ν` ακούσουν οι νεκροί
τα βήματα της Ανάστασης
στην εξώθυρα του νεκροταφείου.
Ένα μπουκέτο από άνθη
ένα λάφυρο από αστέρια
μια γραμμή από φως
στο μέτωπο

Και παιανίζει η μπάντα
στην πύλη της πόλης
ο ηγεμόνας κρατάει το κλειδί
να Σου το προσφέρει
Ω, έλα Εσύ
με την ωραία Σου κίνηση
το Πνεύμα της Αληθείας
η Βασίλισσα που επιστρέφει
Έλα


13.
Ο Κύριος με φώναξε από μακριά
και άκουσα τη φωνή Του.
Είχα διανύσει δρόμο πολύ
τώρα όμως έπρεπε να τρέξω περισσότερο
γιατί ο χρόνος πλησίαζε.
Κύριε, κάνε τα βήματά μου γρήγορα
δώσε μου δύναμη να ξεπεράσω τα εμπόδια
χάρισέ μου αντοχή, πίστη και σταθερότητα
κάνε το σπαθί μου κοφτερό
και στο μυαλό μου διάκριση
στο χέρι μου αποφασιστικότητα
Σου παραδίδω, Κύριέ μου, τη θέλησή μου
Σε αγαπώ και χαίρομαι
που ανήκω σε Σένα

Το πρωί φώτισέ με με το Φως Σου
το μεσημέρι κάλυψέ με με τη Δύναμή Σου
το βράδυ ενίσχυσέ με με τη συγνώμη Σου.
Το μικρό αδύναμο πλάσμα που νικούσε ο κόσμος
δείξε πως είναι παιδί Σου…
Δώσε μου, Κύριε, το θάρρος
της Αγίας Παρασκευής
τη σοφία της Αγίας Αικατερίνης
τη δύναμη
της Αγίας Μαρίνας
την οικειότητα της Αγίας Φωτεινής.
Δείξε τη δύναμη
που χαρίζεις στους αδύναμους
την τιμή που περιποιείς στους άθλιους
τα ταπεινά όργανα που αναδεικνύεις
για να μεγαλύνουν τα έργα Σου
Κύριε και Θεέ μου
Βασιλιά μου και Σωτήρα μου
Δυνατέ και όμως
ένα νεογέννητο σε φάτνη
Παντοδύναμε και όμως
ένας εκτελεσμένος με Σταυρό
Διδάσκαλε της μη βίας
Εσύ που συνέτριψες
τον κύκλο της εκδίκησης
που περνιόταν για δικαιοσύνη
Εσύ που μετέτρεψες
τη λατρεία στους ισχυρούς
σε λατρεία της Αγάπης
έλα κι ελευθέρωσέ μας
από τα δεσμά της αδικίας
έλα και σύντριψε
τον κύκλο της ασυνεννοησίας
στις ανθρώπινες σχέσεις
δίδαξέ μας ξανά
τη γλώσσα της αγάπης


14.
Νόημα στη ζωή μου ήρθες
που καθόμουνα και περίμενα
σαράντα χρόνια στη στροφή
ζητιανεύοντας κατανόηση
φορώντας τα ρούχα του παράξενου
κολλώντας κάθε είδους αρρώστια
από όποιον με άφηνε λίγο
να τον αγαπήσω…

Κι έγινα το δειγματολόγιο
της ανθρώπινης αδυναμίας
μετρώντας τα τραύματα
από τις μάχες που έχασα∙
νικημένη εντελώς
σε μια φυλακή
προσπάθησα να φύγω
από τη νοσταλγία της ανάπαυσης

Μα η Ανάπαυση ήρθε
και μ` αναζήτησε η ίδια
Νόημα στη ζωή μου ήρθες
όταν τα πάντα
είχαν πλέον εξαντληθεί.


15.
Ο Κύριος ήρθε
να προετοιμάσει το δρόμο Του∙
και βρήκε τα πρόβατά του σκορπισμένα
άλλα νεκρά και άλλα τραυματισμένα
και τα υπόλοιπα πεινασμένα
να ψάχνουν στην ερημιά.
Οι βοσκοί αναζητούσαν θρόνους
και ωραία ποιμαντικά ραβδιά
με αστραφτερές πέτρες.


16.
Πλάσε με Δάσκαλε
το πλάσμα που θέλεις να είμαι
αυτό που από την αρχή σχεδίασες.
Έλα Άγιο Πνεύμα
να μου δείχνεις το δρόμο
κάνε μου παρέα στη συμφορά
μη με αφήνεις ποτέ να ξεχνώ
ότι η οδός της Σταύρωσης
είναι και η οδός της Ανάστασης.


17.
Μαμά
του κάθε ορφανού
του κάθε προδομένου
του κάθε παιδιού
ανεξαρτήτως ηλικίας
Μαμά τρυφερή
γεμάτη κατανόηση
Μαμά που κλαις
με δάκρυα ικεσίας
αντί να μαλώνεις
Μαμά που τρέχεις
μόλις
το κάθε παιδί Σου Σε φωνάζει
Μαμά
άκουσέ με Σε παρακαλώ