ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Ένα ξένο χωριό
πάνω στο βουνό
γυρνώντας από τον πόλεμο,
ένας ξένος εαυτός
σ` ένα άγνωστο σπίτι,
μονάχα τα μάτια τους
κάτι του θύμιζαν
ο τρόπος που κοιτούσαν.

Τις νύχτες παραμιλούσε
ψηνόταν στον πυρετό
έβλεπε Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες
τους κουβαλούσε εντός του,
τον άγριο Ποσειδώνα
να μανιάζει μέσα του.

Του έψηναν καφέ
που δεν τον έπινε,
του μάζευαν αμύγδαλα που τόσο αγαπούσε
κάποτε,
τα άφηνε ανέγγιχτα
στο παλιό γνώριμο τραπέζι
«φύγετε, τους φώναζε,
δε θα φάω το λωτό σας
δε θα μεταμορφωθώ σε γουρούνι
θέλω να γυρίσω πίσω».

Έκαναν το σταυρό τους
και περίμεναν,
μια μέρα τους έβαλε να τον δέσουν
στη μεσαία κολώνα του σπιτιού
και απαιτούσε να τραγουδάνε
παίζοντας κιθάρα.

Κανένας δεν ήξερε τι είχε
οι γιατροί έλεγαν τα γνωστά
ρωτούσαν και σημείωναν
και περίμεναν να δουν
αν το φάρμακο θα πιάσει.

Τους τα πετούσε στα μούτρα
και παρακαλούσε τον Ερμή
να του δώσει το αντίδοτο
ήθελε να ξεράσει τον πόλεμο
ήταν φανερό
γι` αυτό περίμεναν-
δέκα χρόνια
το βασίλειο ακέφαλο
σε μάταιη προσμονή.

«Μετατραυματικό σύνδρομο
του πολέμου,
είπαν τελικά,
το ίδιο παρουσίαζαν και οι βετεράνοι
του Βιετνάμ,
θα περιμένετε
όταν γίνει καλά
θα μπορέσει επιτέλους
ν` αφηγηθεί».



ΤΟΚΟΣ ΕΝ ΚΑΚΩ*

Ήρθε ένας μια φορά
κι έλεγε πως είναι ο Οδυσσέας.
Κουρελιασμένος ήτανε
γέρος, ζητιάνος
σώνει και καλά να μας πει την ιστορία του
πως είμαστε οι Φαίακες
να κάτσουμε να τον ακούσουμε.

Φίλε, Φαίακες δεν υπάρχουν πια
κανείς δεν πρόκειται να σε υποδεχτεί
με δώρα και τιμές
και να σε στείλει στον εαυτό σου.
Εδώ θα μείνεις
μαζί με μας
έχει και τηλεόραση.




*Ο Σωκράτης στο «Συμπόσιον» του Πλάτωνα αναφέρει ότι ο έρωτας είναι «τόκος εν καλώ» = γέννηση μέσα σε ομορφιά.





Η ΝΑΥΣΙΚΑ ΠΟΥ ΒΑΡΙΕΤΑΙ

Η Ναυσικά έβαφε τα νύχια της
του έριξε ένα βλέμμα, τον μέτρησε
καθώς τα ρούχα γυρνούσαν στο πλυντήριο.
Είναι νοσοκόμα η Ναυσικά
όλο περιοδικά διαβάζει, στη ζούλα.
Αυτός ήταν τελείως βλάκας
αντί να περιμένει να τον φιλοξενήσουνε
έμπαινε κι έκλεβε τα τυριά
κι ο άλλος γινόταν Κύκλωπας
και με το δίκιο του,
έβλεπε μόνο την προσβολή.
Τώρα δεν ήξερε να μιλήσει
έλεγε τα λόγια λάθος
ούτε ήξερε πού πέφτει η Δήλος η Ναυσικά
κι η φοινικιά δεν της έλεγε τίποτε.

Του έδωσε το φάρμακό του
και τον έστειλε στο κρεβάτι του.


ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ

«Ξέρει όλη την Οδύσσεια λάθος
όπως τη μαθαίνουν στο σχολείο
ανάλυση παρομοιώσεων και τέτοια.
Δεν βλέπει πως είναι ένας χάρτης
νομίζει πως λειτουργεί μαγικά
όμως είναι λόγος
καθαρός, λογικός, υπαινικτικός.
Κάθε τι πρέπει να το κάνεις στην ώρα του
και με το σωστό τρόπο
αλλιώς θα το πληρώσεις.

Κάποιος πρέπει να του ξαναδιδάξει την ‘Οδύσσεια’
για θεραπεία».



ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Με πονούσε η σκέψη μου
ολομόναχη στην παραλία
έβλεπα ώρες ατέλειωτες τα κύματα
τα άγρια άκουγα πουλιά
ώσπου τα μάτια μου θάμπωναν
κοιτώντας αθεράπευτα εκεί
που πέρα μακρυά σε άπειρο χρόνο
βρισκόταν το σπίτι μου
το όνομά μου
η ιστορία μου
ο θάνατος μου.




Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Στην άκρη του κρεβατιού καθότανε
κι έκλαιγε πικρά
το χάπι που λεγόταν «Καλυψώ»
κατάπινε
και του κάλυπτε το νου.
Εφτά χρόνια στην πτέρυγα
κάθε βράδυ κοιμόταν με το χάπι
-μια φούχτα στην πραγματικότητα-
που τραγουδούσε μέσα του
και ύφαινε το δίχτυ...


ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ

«Ξέρετε, θέλει μόνο ν` αφηγηθεί μια ιστορία,
τη συμμετοχή στο λόγο της κοινότητας»
είπε η νεαρή γιατρός
Αθηνά Καραπάνου
ανασύροντας τη γνωμάτευση
από το σκονισμένο φάκελο.

«Σύμφωνα με τις νέες αντιλήψεις
οι τρόφιμοι πρέπει να αποασυλοποιούνται
ο στόχος είναι
να τον στείλουμε σπίτι του».
Κανένας στο συμβούλιο των γιατρών
δεν είχε αντίρρηση.


ΒΛΕΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Πεθύμησα να δω
τι έχει έξω απ` το παράθυρο
μια μεγάλη μέρα άπλωνε
τις φτερούγες της στον ήλιο.
Πουλιά πετούσαν ομαδικά
στον ουρανό
σαν γυάλινο σκεύος κατεστραμμένο
με πονούσε άλλη μια φορά ο κόσμος.


Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ

Ένας προβολέας ξαφνικά
φώτισε το κατεστραμμένο τοπίο
γεμάτο πτώματα ξεχασμένα
από πολέμους
πούχαν πεθάνει.
Εκεί κι ο εαυτός του
αλλεπάλληλες φορές
σκοτωμένος.

Το έβλεπε στα μάτια των άλλων
πόσες φορές νεκρός
αργά
το θυμόταν.


Τον πονούσαν τα τραύματα
που είχε ξεχάσει
νόμιζε πως ήταν κατόρθωμα
μα ήταν καταστροφή
η καταστροφή των άλλων
μέσα του.

Και τα συμπτώματα ήτανε λόγος
που δεν έγινε ποτέ
μα έμεινε αγέννητος
πότε βουλιμία
πότε αρπακτικότητα
πότε λαγνεία

πότε καυχησιολογία
αμέτρητα τσιγάρα
τα κάπνιζε όλα από την αρχή
τα έβλεπε στην τηλεόραση ξανά
χωρίς να το ξέρει
σε μια τηλενέκυια
για πάντοτε χαμένος.


Είδε τον εαυτό του κάποτε
υπερόπτη και βιαστικό
με τη μέθη της νίκης
μέσα στη σιωπή
σε αργή κίνηση

Είδε την άγρια πλευρά του
σαν σταματημένο καρρέ
τους συντρόφους του είδε:


Άλλος ναυαγισμένος σταυροφόρος
στη νήσο των πάγων
άλλος Μακεδόνας του στρατηλάτη
είκοσι δύο αιώνες ξεχασμένος
σε υψίπεδο της Ασίας
άλλος είχε χαθεί στη ζούγκλα
στον πόλεμο των Μπόερς

ο πόλεμος τους είχε παραμορφώσει το πρόσωπο
οι καταστροφές αυλάκωναν τη συνείδησή τους
καμιά Κασσάνδρα δεν είχε μπορέσει
να τους σώσει

και τώρα η κόλαση
είχε ένα αποστειρωμένο
ηλεκτρικό φως
γιατρούς υπαλλήλους
που σκύβαν απάνω τους
με επαγγελματική ψυχραιμία
προσπαθώντας να ξορκίσουν
το δικό τους θάνατο.


Και κάποτε είδαν
ο ένας στα μάτια του άλλου
το μονοπάτι

σα λεπτή γραμμή

η Ιθάκη έχει βομβαρδιστεί
τίποτε δεν υπάρχει πια
ο Όλυμπος ένας σκουπιδότοπος
το μόνο που σου απομένει
είναι αυτός ο λόγος
που θα γεννήσεις εσύ
για να ξαναφτιάξεις τον κόσμο...


ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΓΙΟΡΤΗ

Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας
είπε ο Ο
με τον καινούριο του εαυτό.
Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει
δημοκρατική αφήγηση.
Ο καθένας με κλήρωση
για μια φορά στη ζωή του
για μια μόνο ημέρα
θα σιτίζεται δωρεάν στο Πρυτανείο
θα γίνεται εθνικός ποιητής
θα αφηγείται την ιστορία του
στη μέση του κατάμεστου θεάτρου.